به طور کلی دو راهکار برای آب بندی استخر و مخازن مایع وجود دارد که عبارتند از :
- راهکار آب بندی اولیه (راهکار در حین ساخت): با استفاده از مواد افزودنی مناسب نظیر ژل میکروسیلیس باعث کاهش قابل توجه نفوذپذیری بتن می گردند.
- راهکار آب بندی ثانویه (راهکار پس از ساخت): با استفاده از پوشش ها و لایه های محافظتی بر روی بتن اجرا شده، آب بندی استخر یا مخزن انجام می شود. متداول ترین موادی که در این راستا مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از مواد آب بند پلیمری، آب بند امولوسیونی، چسب آب بندی و …
برخی از موادی که به عنوان پوشش و یا همراه با رنگ در کف و یا دیواره استخر به کار گرفته می شوند با گذشت زمان متورم می شوند و باعث ایجاد مشکلات آب بندی می گردند. این مشکل به علت ضریب الاستیسیته پائین این مواد در دماهای متفاوت است که عموما در دماهای پایین ضریب الاستیسیته آنها کاهش یافته و شکننده می شوند. یکی از مصادیق بارز این موضوع، استفاده از پوشش ایزوگام است.
برای دستیابی به آب بندی کامل توصیه می شود از هر دو راهکار اولیه و ثانویه بصورت توامان بهره گرفته شود به عنوان مثال از ژل میکروسیلیس به عنوان افزودنی در هنگام ساخت بتن استفاده شود و سپس از پرایمر آبندی یا سایر پوشش های پلیمری بر روی سطح بتن بهره گرفته شود.
آب ,بندی ,راهکار ,استفاده ,استخر ,بتن ,آب بندی ,بندی استخر ,به عنوان ,استفاده از ,می شوند
درباره این سایت